کاشی مسجدی
کاشی مسجدی به نوع خاصی از کاشیها اطلاق میشود که در تزئین مساجد و مکانهای مذهبی به کار میروند. این نوع کاشیها اغلب دارای طرحها و رنگهای زیبایی هستند که به تازگی و زیبایی سازههای دینی کمک میکنند. در ادامه، ویژگیها، تاریخچه و کاربردهای کاشیهای مسجدی را بررسی میکنیم.
ویژگیهای کاشی مسجدی
- جنس و مقاومت
- معمولاً از سرامیک یا پرسلان ساخته میشوند و دارای مقاومت بالایی در برابر شرایط جوی و رطوبت هستند.
- طرح و نقوش
- طراحیهای این کاشیها معمولاً شامل نقوش هندسی، گلی، کلامی و آیات قرآن است. رنگهای شاد و متنوع از ویژگیهای اصلی این کاشیها محسوب میشوند.
- لعابدار
- بیشتر کاشیهای مسجدی لعابدار هستند که باعث میشود سطح آنها صاف، براق و مقاوم در برابر لکهها و آلودگیها باشد.
- اندازه و شکل
- این کاشیها میتوانند در ابعاد و اشکال مختلف تولید شوند. اندازههای کوچکتر معمولاً برای ایجاد الگوهای پیچیده و تزئینی استفاده میشوند.
تاریخچه
- کاشیکاری در ایران به دوران هخامنشیان و بعد از آن برمیگردد، اما استفاده از کاشیهای مسجدی به ویژه در دوران صفویه در ایران رونق زیادی پیدا کرد. در این زمان، معماران و هنرمندان با ایجاد طرحهای بسیار زیبا و با مضامین مذهبی، فضاهای مذهبی را تزئین کردند.
کاربردهای کاشی مسجدی
- تزئین نمای مساجد
- کاشیهای مسجدی بهعنوان عناصر برجسته تزئینی در نمای خارجی و داخلی مساجد به کار میروند و باعث افزایش شکوه و زیبایی معمارانه آنها میشوند.
- زیرسازی و پوشش دیوارها
- این کاشیها معمولاً برای پوشش دیوارهای حیاط، صحن و ایوانها نیز مورد استفاده قرار میگیرند.
- نقوش و آیات
- در بسیاری از مساجد، از کاشیهای مسجدی برای نوشتن آیات قرآن و احادیث استفاده میشود.
- نقشهای نمادین
- طرحها و نقوش متناسب با فرهنگ اسلامی در این کاشیها کار میشود که برای نمایش هنر اسلامی و ارادت به امور مذهبی بسیار مهم است.
نمونههای معروف
- مسجد جامع اصفهان
- مسجد شیخ لطفالله
- مسجد نصیرالملک (مسجد صورتی)
- مسجد 33 پل اصفهان
- مسجد آبی (سلطان احمد) در استانبول
کاشیهای مسجدی نه تنها از لحاظ کاربری برای زیبایی فضاهای مذهبی بلکه از لحاظ فرهنگی نیز دارای اهمیت ویژهای هستند و نشاندهندهی هنر اسلامی و تاریخ غنی ایران به شمار میآیند.
قدیمی ترین مسجد های کاشی کاری شده
بسیاری از مساجد قدیمی در ایران و دیگر نقاط جهان با تکنیکهای کاشیکاری زیبا تزئین شدهاند که نشاندهندهی هنر و معماری اسلامی در تاریخ است. در ادامه به برخی از قدیمیترین مساجد کاشیکاری شده اشاره میکنم:
1. مسجد جامع اصفهان
- تاریخ ساخت: بناهای اولیه این مسجد به دوران پیش از اسلام برمیگردد و توسعههای آن به دوران سلجوقیان و صفویان مربوط میشود.
- ویژگیها: کاشیکاریهای رنگی و نقوش هندسی و گلدار و همچنین آیات قرآنی بر روی دیوارها از ویژگی بارز این مسجد است.
2. مسجد جامع نیشابور
- تاریخ ساخت: بنای اصلی این مسجد به قرن چهارم هجری (دهم میلادی) برمیگردد.
- ویژگیها: این مسجد قدیمیترین نمونههای کاشیکاری در ایران را داراست و نمای آن بهخصوص در دوران تیموریان به زیبایی تزئین شده است.
3. مسجد امام (مسجد شاه) در اصفهان
- تاریخ ساخت: ساخت این مسجد در دوران صفوی (سال ۱۰۷۲ هجری شمسی) آغاز شد.
- ویژگیها: کاشیکاریهای آبی و طلایی و نقوش برجسته اسلامی و خوشنویسی آیات قرآن بر روی آن، این مسجد را به یکی از معروفترین مساجد کاشیکاری شده تبدیل کرده است.
4. مسجد شیخ لطفالله
- تاریخ ساخت: این مسجد نیز در دوران صفوی، به دستور شاه عباس اول ساخته شده است (سال ۱۰۱۱ هجری شمسی).
- ویژگیها: کاشیکاریهای بسیار دقیق و منحصر به فرد بهخصوص در گنبد که به زیبایی و هنر آن افزودهاند.
5. مسجد آبی (سلطان احمد) در استانبول
- تاریخ ساخت: ساخت این مسجد به سالهای بین ۱۶۰۹ و ۱۶۱۶ میلادی برمیگردد.
- ویژگیها: این مسجد با کاشیکاریهای رنگی و نمای زیبا شناخته شده است و یکی از نمادهای هنر اسلامی در ترکیه به حساب میآید.
6. مسجدی در سامررا (عراق)
- تاریخ ساخت: این مسجد تاریخی در قرن نهم میلادی ساخته شده است.
- ویژگیها: باستانیترین نمونههای کاشیکاری از آن دوران باقیمانده و نقوش مذهبی و هنر اسلامی را نشان میدهد.
7. مسجد تویسرکان (ایران)
- تاریخ ساخت: این مسجد از قرن ششم تا هفتم هجری قمری دوره سلجوقیان میباشد.
- ویژگیها: کاشیکاریهای زیبا و طرحهای هندسی و گلدار آن از جمله ویژگیهای بارز این مکان است.
این مساجد نه تنها نمونههای شگفتانگیزی از هنر کاشیکاری اسلامی به شمار میآیند، بلکه نمایانگر تاریخ و فرهنگ غنی دنیا اسلام و هنرمندان آن دوره هستند
4 پاسخ